۲۹ بهمن روز ستایش زن در فرهنگ ایران زمین “روز زن و مادر ایرانی”-کورش زعیم
۲۸ بهمن ۱۳۹۹ | لینک کوتاه شده :
هدیه زیبای دیگر فرهنگ ایرانی به جهان، سپندارمذگان جشن بزرگداشت زن است. روزی که ایرانیان از هزاران سال پیش زنان و مادران خود را گرامی می‌داشته اند و آنان را سروران خانواده می‌شمردند، نه جزو اموال و بردگان مردان در فرهنگ‌هایی دیگر. اوستا زن را ریته سیه بانو می‌خواند، یعنی مهر و روشنایی زندگی. روز ستایش زن و آنچه او هست و به جامعه می‌دهد. اگر مردان بزرگی بوده اند، بخاطر زنان بزرگی بوده که آنان را زاده و پرورانده اند. نه تنها زنان ایرانی مردان بزرگی را به جامعه بشری تقدیم کرده اند، بلکه خود نیز در تاریخ ایران درخشیده اند.
از دغدویه نخستین شیرزن تاریخ ایران تا بی‌شمار زنان دلاور جنبش آزادیخواهی ایران کنون؛ از پورچیستای بی‌همتا، از پانته‌آی یکتا که در به زانو درآوردن امپراتوری آشور سهم مهمی داشت، از کاساندان که به نیابت شوهرش کورش، ایران را چنان با دادگری و برابری اداره کرد که در مرگش سراسر امپراتوری سیاهپوش شدند. از آرتمیس نخستین فرمانده دانای ناوگان نیروی دریایی ایران در مدیترانه، اِستر شهبانوی ایران که با خطر کردن جان خود از یک کشتار قومی جلوگیری کرد، و آرته‌آ وزیر خزانه داری اشکانی که تا کنون وزیری به کارآمدی او نیامده است. مانند آزرمیدخت پادشاه دانا و توانای ایرانی که حمله تازیان را پیش بینی کرد و در صدد بازسازی ارتش بهم ریخته ایران برای دفاع از مرزهای کشور برآمد. زنان دانشمند و پیشرو و نوآور ایرانی چون بی‌‌بی‌مریم بختیاری، قره العین، قمرملوک وزیری، پروین اعتصامی، و سرایندگان مبارز معاصر که چهره دانش و ادب ایران معاصر را درخشان کرده اند؛ و پروانه فروهر که فدای دفاع شجاعانه از آزادیخواهی برای ملت ایران شد و گیتی پورفاضل که با چهل سال مبارزه علیه جهالت و بی‌قانونی اکنون جایش در زندان است. زنان دلاور و بی‌همتایی که امروز در دفاع از حقوق مدنی و حقوق بشری مردم ایران برخاسته اند و زنان میهن ما را در جهان سربلند کرده اند و زندان و شکنجه و تبعید و اعدام را به جان خریداه‌اند.
کشور ما امروز صحنه جنگ است، جنگ با جهالت، جنگ با خشونت و جنگ با فساد. افزون بر آن، چیزی که در هیچ کجای جهان تجربه نشده، بجز شاید در دوران سُلطه طالبان در افغانستان و داعش در سوریه، کشور ما صحنه جنگ با دشمنی فرهنگی علیه ملت ایران است. بیش از چهل سال نابودسازی فرهنگ و میراث‌های تاریخ پرعظمت ملت ایران که فقط می‌توان آن را تداوم نابودسازی سده‌های یکم و دوم هجری توسط تازیان دانست. در این میان، باز این زن ایرانی است که پیشگامانه کمر به مبارزه با جنایت فرهنگی هولناک نظام عقب افتاده حاکم بسته و با تشویق و بسیج همه ایرانیان دلسوخته و میهن پرست، و وقف تمام زندگی خود، از خانه، خیابان و زندان چنان سازماندهی و فعالیت و مبارزه کرده و می‌کند که کمتر سرداری در جنگی به این درجه تاثیرگذاری رسیده باشد. زن ایرانی در تاریخ فرهنگ ایران جاودانه خواهد ماند.
در آیین کهن این روز مردان همسران و مادران خود را گرامی می‌داشتند، کُرنش می‌کردند و هدیه می‌دادند، و همچنین در آیینی به نام «مرد گیران» تنها روزی در سال بوده که دوشیزگان به خواستگاری مردانی که برای شریک زندگی خود دوست داشتند می‌رفتند. آیین والنتاین فتوکپی این آیین زیبای ایرانیست.
از آنجا که من زن ایرانی را سرآمد زنان جهان می‌شمارم و هر ساله با چنین نوشتاری آنرا یادآوری کرده‌ام، باید بزرگداشت این روز فرخنده سپندارمذگان را نهادینه کرد. در سال ۱۳۸۸، پیشنهاد کردم که روز ۲۹ بهمن، بنام “روز زن ایرانی” در تقویم ایران ثبت شود. همانگونه که در ۱۳۸۶، روز ۷ آبان روز کورش بزرگ را در پاسارگاد “روز ملی ایران” اعلام کردم. افزون بر آن، پیشنهاد کرده‌ام در روز سپندارمذگان، البته پس از گذر از نظام زن ستیز حاکم، هر ساله درخشان‌ترین چهره زن ایرانی را که در رشته خود یا در خدمت به میهن به کمال رسیده باشد به نام “زن ایرانی سال” برگزیده، ستوده و بزرگداشت شود. باشد که پس از رهایی از این نظام بی‌فرهنگ فاسد ضد ایرانی به خویشتن خود باز گردیم و بار دیگر نمونه و نماد نیکی‌ها در جهان گردیم.
۲۹ بهمن ۱۳۹۹خ