پیام عباس امیرانتظام به هم وطنان غیور و ایراندوست کرد

به نام خداوند جان و خرد
هم میهنان گران قدر و باشندگان آزادمنش حوزه فرهنگ و تمدن ایران زمین در هرکجای این آب و خاک پاره ی تن این کهن بوم و بر هستند، کرد و بلوچ و سیستانی و خوزی و ترکمن و لر و آذری و… همه و همه سرمایه های ملی و موجب غنای فرهنگی این سرزمین هستند و تعالی ایران در گرو تعالی ایشان است و دریغا که نا به سامانی های سیاسی سدی برای ترقی فرزندان میهن بوده است. هم وطنان غیور و ایراندوست کرد برای من بسیار ارجمند و مورد تکریم و احترام و علاقه ی قلبی هستند. آنان در سراسر تاریخ ایران زمین به گواه متون تاریخی از جمله شاهنامه از پاکبازترین و فرهیخته ترین نگاهبانان امین این سرزمین به شمار می رفتند و در تاریخ معاصر نیز در جریان های آزادیخواهانه ملی پویا و کوشا بوده اند و شخصیت هایی چون دکتر یحیی صادق وزیری و دکتر کریم سنجابی و علی اردلان و محمد قاضی و بسیاری دیگر تقدیم جامعه ی مدنی ایران کرده اند و اگر چه چون بسیاری از هموطنان دیگر در أقصی نقاط ایران تلخی و نامرادی دیده اند، اما از عشقشان به وطنشان نکاسته اند.
پیرو فیلمی که در فضایی خصوصی و گفتگویی بین فردی گرفته شده و در زمانی بوده است که نمی دانستم انتشار عمومی می یابد، چه از جهت حال جسمی و شرایط روحی آمادگی صحبت نداشتم، خواستم دقیق تر پیامم را بنگارم و بگویم، أشک من أشک شوقی بود که جوشید و برون ریخت و من به عنوان فرزند این ملک و ملت که برای آزادی و مردمسالاری و استقرار حاکمیت ملت و قانون در ایران تمام عمر کوشیده و بهایش را با جسم و روان و عمرخویش پرداخته است، مصمم و قاطع چون الگو های سترگ زندگی ام مصدق و بازرگان هم چنان بر سر پیمانم با ملتم هستم.

هرگز دل ما ز خصم در بیم نشد
در بیم ز صاحبان دیهیم نشد
عباس امیرانتظام