در یادبود دکتر حسین فاطمی-جبهه ملی ایران –سامان ششم

بنام خداوندی که ایران وایرانی را آفرید و نطفه فرهنگ و تمدن بشری را در آن نهاد
بنام خداوندی که ما را در این سرزمین آهورایی بدنیا آورد و برای ما افتخار ابدی آفرید

ما در اینجا گرد آمده ایم تا راد مردی را که در راه آزادی و مردم سالاری شهید شد، بزرگ بداریم. نه اینکه او به بزرگداشت ما نیاز داشته باشد، بلکه مائیم که نیازمند وابستگی به او هستیم، آنچه او بود وآنچه اومیخواست ما باشیم. او از گونه شهیدانی است که راه تاریک ما را روشن نگه میدارند، شهیدانی که به ما میآموزند چگونه زنده باشیم. او سیاوش زمان ماست.
ما در طول تاریخ میهنمان کم شهید نداشته ایم. ما صدها هزار از پسرانمان و برادرانمان و پدرانمان را برای دفاع از مرزهایمان و ازاستقلالمان از دست داده ایم. همه تاریخ ما آکنده از فداکاریها و شهادتها در رویارویی با دشمن بوده است. همه آنان برای بقای کشورما شهید شدند و همه آنان همیشه عزیز خواهند بود. همه آنان که در سراسر تاریخ برای دفاع از میهنشان شهید شده اند برای مردمشان عزیز بوده و هستند. این آیین بقای یک ملت در یک جهان خشن بوده است.
ولی، گاه در طول تاریخ مردانی ظهور می کنند که در راه دفاع از آزادی مردمشان، و در راه رهایی مردم از ستم، ازسلطه های انحصارگرایانه و ازدیکتاتوری، شهید می شوند. آنان را دیکتاتورها نامردانه بقتل میرسانند تا خاموش شوند، تا مردم صدای حقشان را نشنوند، و تا نتوانند مردم را بسوی آزادی و احقاق حقوق شهروندی خود از حاکمان ستمگر وحق کش رهبری کنند. اینها شهیدان ملی هستند. آنچه ما ملت ایران را در طی هزاران سال پابرجا و سربلند و آزاده نگه داشته، شهیدان ملی راه آزادی هستند. از مرگ سیاوش که نخستین شهید ملی ما بود وما هنوز درمرگ او سوگوار هستیم، تا مردانی چون کاوه و بابک و ابومسلم و فراهانی وامیرکبیر، همه از جمله شهیدان ملی ماهستند که برای استقلال سیاسی کشور وآزادی مردم مبارزه کردند، علیه ستم، خودکامگی وفساد مبارزه کردند، برای اینکه من و شما امروز اینگونه سربلندانه از تاریخ و فرهنگمان یاد کنیم مبارزه کردند، و برای اینکه ایران پس از هزاران سال هنوز ایران بماند مبارزه کردند. آنان این ملت را زنده نگه داشته اند و جاویدان کرده اند، وما هرگز آنان را فراموش نخواهیم کرد… و در سده بیستم، دکتر سید حسین فاطمی.
مردی که ناجوانمردانه قربانی انتقام جویی یک رژیم خودکامه شد، زیرا میخواست که مردم سالاری در ایران برقرار باشد، بساط شاهنشاهی برچیده شود و یک نظام جمهوری برقرار گردد. زیرا میخواست که دولت ما برگزیده مردم باشد، زیرا میخواست که مردم بتوانند آزادنه رای بدهند و اینکه تک تک رای مردم خوانده شود. زیرا میخواست که هیچ کس و هیچ گروه که مردم برنگزیده اند بر آنان حکومت نکند، و اینکه هیچکس و هیچ گروهی فراتر از قانون نباشد.
چون مردم ایران برده نیستند، هیچگاه برده نبوده اند و هیچگاه برده داری هم نکرده اند. همه مردم جهان درهمه طول تاریخ مارا ایران خوانده اند، یعنی سرزمین آزادگان. یعنی سرزمینی که برخلاف همه جای دیگر جهان در آن برده ای وجود ندارد و همه آزاده هستند.
” کشته شدن در راه نجات یک ملت بزرگترین افتخار است… تنها آتش مقدسی که باید در کانون سینه هر جوان ایرانی همیشه زبانه بکشد، این آرزوی ایده آل بزرگ و پاک است که جان خود را در راه رهایی جامعه و نجات ملت خود از چنگال فقر و بدبختی و ظلم و جور بگذارد.”
برگرفته از سخنرانی کورش زعیم، هموند شورای مرکزی جبهه ملی ایران
در دانشگاه مازندران بابلسر – ۱۹ آبان ۱۳۸۲خ، و در اهواز ۲۰ آبان ۱۳۸۱خ