نامه ای از کورش زعیم (از سال ۱۳۹۳) به آقای مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان
۱۱ آبان ۱۳۹۶ | لینک کوتاه شده :
کورش زعیم چهار روز پیش بطور غیر منتظره برای چهار روز از زندان مرخص گردید. حدس دوستان او در ایران اینست که چون زمانیکه زعیم همزمان با روز کورش در زندان بوده روز کورش را با همبندان خود جشن میگرفته. برای جلوگیری از این کار طوری آزادی چهار روزه را ترتیب دادند که نه در خانه و نه در زندان قادر باین کار باشد. ظاهرا جمهوری اسلامی سخنرانی شجاعانه وی را در سال ۱۳۸۸ در کنار آرامگاه کورش فراموش نکرده.
در طول این چهار روز به نامه ای از کورش زعیم دسترسی یافتیم که او در سال ۱۳۹۳ برای آقای مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان ارسال داشته بود.
جناب آقای مسعود بارزانی
رییس اقلیم کردستان عراق
من نمی دانم که از اعلام نقشه خود برای انجام یک همه پرسی در راستای استقلال از کشور عراق باید شادمان بشوم یا نگران. به باور من، در شرایط حاکم بر منطقه، اقلیم کردستان در شرایطی نیست که بتواند به تنهایی سر پا بیایستد و در آینده ای نزدیک ثبات پیدا کند. اگر کردستان با تشویق و پشتیبانی برخی کشورهای بیگانه بظاهر دوست دست به این کار بزند، برای حفظ این رابطه بایستی در راستای سیاستهای آنها گام بردارد. با توجه به اینکه اکنون در منطقه سیاستهای متضادی که کارگزاران همه آنها بیگانگان هستند در جریان است، تصور اینکه کردستان عراق می تواند در امنیت، یک کشور مستقل شود دشوار است.
از سرنوشت ما در طی سه دهه گذشته عبرت بگیرید. انقلاب مردمی ایران با تصمیم های نابخردانه سیاستگذاران و دخالت بیگانگان از مسیر خارج شد، جنگی خانمانسوز بر ما تحمیل شد، خشونت های زیادی در راستای نابود کردن رقیب های سیاسی اعمال شد، ولی نظام حکومتی هرگز ثبات نیافت و دشمنان قدرتمند زیادی را علیه خود بسیج کردیم. ما سی و پنج سال است درآمد نفت خود را بجای اینکه صرف عمران و پیشرفت اقتصادی و رفاه مردم کنیم، صرف خرید اسلحه و امکانات دفاعی و رزمی کرده ایم. جاسوسان و خرابکاران و عوامل بیگانه در این نابسامانی ها و بی ثباتی ها در حاکمیت ما رخنه کردند و مانند یک بیماری مزمن اجازه ثبات سیاسی و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی را ندادند.
شما هم به منابع نفت خود ننازید که با شرایط راهبردی و جغرافیایی که دارید بیشتر آن درآمد را صرف حفظ امنیت و خرید اسلحه و تجهیزات نظامی خواهید کرد؛ مردم ناراضی خواهند شد و شما برای ایجاد ثبات موقت هم که شده مجبور به اعمال خفقان عمومی خواهید بود. به علت مرکزیت شما در میان سه مدعی محوریت سیاسی در منطقه، کشور شما بیش از کنون پر از جاسوس های همسایگان و کشورهای مدعی منطقه و قدرتهای بزرگ جهان خواهد شد.
با مستقل شدن، شما در میان سه دشمن بالقوه محاصره خواهید بود: ناسیوناسیم عرب، ناسیونالیسم ترک و ایران نگران. هیچکدام از آنها از استقلال شما خوشنود نخواهند بود. منظور من از ناسیونالیسم عرب، داعش نیست که یک نیروی فوق العاده خشن بظاهر مذهبی برای اجرای طرح تجزیه خاورمیانه تدارک داده شده است.
من داعش را خطرناکترین گروه تروریستی هزار سال گذشته می دانم، و پشتیبانان آنها در چهار کشور بیگانه از بیرحمترین و از خود راضی ترین سیاستمداران تاریخ معاصر پنهان در پشت نقاب دموکراسی هستند. من از همان آغاز از دولت ایران خواستم که نه تنها بسیج برای جلوگیری از نفوذ داعش به درون کشور شوند، که با نیروی نظامی زبده به کمک شمال عراق و سوریه بروند و منتظر ابرقدرتهایی که در اینگونه مواقع کفش آهنین بر پا دارند نشوند، که آنها دلشان برای مردم این منطقه نسوخته است. ما باید خودمان اقدام کنیم.
ایران تنها ملت جهان است که هیچگاه پیروزی های خود به یاد نمی آورد. فقط شکست ها را به یاد می آورد، زیرا در تاریخ کهن خود به ندرت شکست خورده است. شکست ما در چالدران زخمی بس ژرف است که وقتی به یاد شما هم میهنان کهن خود در عراق می افتیم انگار نمک به آن زخم می پاشند که چرا ما نتوانستیم از جدا شدن شما از مام میهن جلوگیری کنیم.
دشواری هایی که دولتهای ما با امنیتی کردن روابط مرزی میان ما ایجاد کرده اند، نه بعلت بی اعتمادی ما به همدیگر بلکه به علت توهم توطئه بیگانگانی که دولتهای بی لیاقت و فاسد ما را بازیچه امیال خود قرار داده بودند بوده است. فساد و بی لیاقتی که در دویست سال گذشته کشور ما را از اوج عزت به حضیض ذلت کشانده است.
ما اینقدر از شکست متنفریم که در دفاع در برابر تجاوز صدام حسین، با وجود پشیتبانی مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی بیشتر کشورهای قدرتمند جهان و همه کشورهای خاورمیانه از صدام حسین، و با وجود مدیریت بسیار بد جنگ و دخالت اشخاص ناوارد و بی تجربه و آموزش نیافته، چند لشگر لنگان باقیمانده از ارتش سربریده و تحقیرشده ما با تسلیحات تاریخ گذشته و تجهیزات از کار افتاده زرهی، و یک نیروی هوایی کوچک شده و کم تجربه، چنان جنگیدند و ورق را به سود ایران گرداندند که هنر جنگی آنها آموزه ای جهانی شده است. آنان توانستند کشور را از شکست نجات دادند، زیرا ایرانی از شکست متنفر است و از دست دادن پاره تن وطن، او را زجر می دهد.
من میدانم که شما هم چون ایرانی هستید از شکست متنفرید، و مایل هستید از کشاندن مردم اقلیم کردستان به آینده ای سخت و مبهم پرهیز کنید. همکاری و پشتیبانی دو سه سازمان امنیتی برخی کشورها از تصمیم شما، برای یک پیروزی ماندگار کافی نیست، چه بسا که همان پشتیبانی ها به زیان شما تمام شود.
در تصمیم خود برای استقلال تامل کنید و بردبار باشید تا این بحران خطرناک و سایه بربریت از روی سر مردم این منطقه برداشته شود. آنگاه شاید ما و شما راهی پیدا کنیم تا در آینده مردم شما بی اینکه اختیار تعیین سرنوشت خود را از دست بدهند و ما، احساس کنیم که دوباره از یک خانواده هستیم.
کورش زعیم
تهران– ۱۴ امرداد ۱۳۹۳