هیئت رهبری و هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران: حاکمیت همین امروز باید اقدام کند که فردا ممکن است خیلی دیر باشد
۱۴ بهمن ۱۳۹۶ | لینک کوتاه شده :
هموطنان عزیز، در حدود ده ماه قبل در تاریخ دوازده اسفند ماه ۱۳۹۵، جبهه ملی ایران در قسمت پایانی بیانیه ای که تحت عنوان « سی و هشت سال پس از انقلاب در کجا ایستاده ایم » منشرکرد چنین نوشت :
« جبهه ملی ایران اعتقاد دارد که حاکمیت جمهوری اسلامی برای رفع بحرانهای فزاینده و خطراتی که کشور را مورد تهدید قرار میدهد باید در سیاست های داخلی و خارجی خود به صورتی جدی تجدید نظر نموده و به طرف اجرای اهداف اولیه انقلاب باز گردد، آزادی های اساسی ملت ایران، آزادی بیان وقلم وآزادی احزاب و اجتماعات را محترم بشمارد. انتخابات مهندسی شده و زیر نظارت استصوابی شورای نگهبان را موقوف و به انتخابات آزاد و متعارف مانند تمام کشورهای آزاد جهان تن در دهد. زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند را در سراسر کشور آزاد کند. به قوانین و حقوق بینالمللی احترام بگذارد. سیاست مستقل ایرانی و راه عدم تعهد واقعی را در پیشگیرد. از حضور در منازعات منطقهای خودداری نماید. از فسادهای مالی و غارت اموال عمومی در هر جا و توسط هر مقامی به طور قاطع جلوگیری کند. از تمام منابع کشور صرفا برای رفع معضلات معیشتی مردم این سرزمین و ارتقای سطح زندگی آنها استفاده نماید. شاید که با این تمهیدات کشور از بحرانهای خطیر و غیرقابل پیشبینی رهایی یابد. »
متاسفانه حاکمیت جمهوری اسلامی به هشدارهای میهندوستانه و آزادیخواهانه جبهه ملی ایران گوش فرا نداد و اکنون ده ماه پس از آن تاریخ، فضای به شدت بسته سیاسی کشور همراه با اشتباهات فاحش سیاسی و هدردادن منابع و امکانات کشور در راههایی به دور از منافع ملی و عدم برخورد با فسادهای مالی عظیم، کار را به انفجار اجتماعی رسانید. صرفنظر از شایعاتی که برنامه ریزی های پشت پرده رقیبان حکومتی را مسبب اولین جرقه حرکت اعتراضی مردم در مشهد معرفی میکند ویا اینکه تظاهرات بگونهای خودجوش و ناگهانی آغاز شده باشد، اولین حرکت اعتراضی مردم در تاریخ هفتم دیماه در شهر مشهد اتفاق افتاد و سپس این اعتراضات در بیش از یکصد شهر کوچک وبزرگ کشور به منصه ظهور رسید و براساس آنچه به طور رسمی اعلام شده است، طی این خروش اجتماعی دهها تن کشته ونزدیک به چهار هزار نفر بازداشت شده اند. گو اینکه آمار غیر رسمی اعداد بسیار بزرگتری را گوشزد مینمایند.
در شرایطی که حاکمیت جمهوری اسلامی حضور و فعالیت قانونی سازمانهای سیاسی مخالف و شخصیتهای مورد وثوق مردم را برنمیتابد، شاهد جنبش اعتراضی مردم بدون راهنما و بدون برنامه میباشیم. واضح است که به کار بردن زور و برخورد خشونتبار با مردم و توهین به آنان و منسوب کردنشان به دشمنان خارجی، راهحل خردمندانهای برای آرامش جامعه نیست و فقط پاککردن صورت مسئله به جای حلکردن آن است. واقعیت این است که از سوءسیاستهای داخلی و خارجی و سوءمدیریتها، تبعیضها و فسادها که منجر به فقر و بیکاری و گرانی و تورم روزافزون گردیده، طاقت ملت ایران، طاق شده است. و مردم امید خود را نسبت به آینده از دست دادهاند. سه سال قبل وقتی مذاکرات جمهوری اسلامی با قدرتهای جهانی تحت عنوان « برجام » به نتیجه رسید، مردم ایران امیدوار شدند که هم با رفع تحریمها و آزادشدن داراییهایشان و هم با جلبشدن سرمایهگذاریهای خارجی مشکلات اقتصادی آنها مرتفع خواهد شد. ولی ناگهان با تحرکات نامعقول برخی و با بهپرواز درآمدن موشکهای شعارنویسی شده، همه چیز متوقف گردید. ضمن آنکه مردم ایران از آزاد شدن داراییهای بلوکهشده خود نیز چیزی عایدشان نگردید و تغییر ملموسی را حس نکردند.
در انتخابات ریاست جمهوری که در اردیبهشتماه انجام شد، ملت ایران با توجه به وعده و وعیدها و به امید بهترشدن اوضاع در انتخابات حضور یافت. اما چرخش خودخواسته یا ناخواسته ریاست جمهوری از مواضع قبلی و هماهنگ شدن وی با جناح تندرو و اقتدارگرا، امید ملت را کلا به یاس مبدل ساخت و این ناامیدی خود باید یکی از علل اصلی بروز خیزش مردم تلقی گردد. در شعارهایی که از زبان مردم در سراسر کشور شنیده شد، اعتراض به بسته بودن فضای سیاسی کشور، اعتراض به هزینهشدن منابع مالی این سرزمین در خارج از مرزها و جاهای مختلف دیگر که نتیجهاش پیدایش نارساییهای شدید اقتصادی برای مردم این سرزمین شده است و همچنین اعتراض به فساد گسترده استنباط می شد.
آنچه که در هفتههای گذشته در حدود یکصد شهر از این مملکت رخ داد، صرفنظر از ادعاهای حکومت و شایعات گوناگون وپیش فرضهای مختلف، بطور قطع ویقین یک حقیقت را به وضوح و روشنی به همگان نشان داد و آن نارضایتی عمومی مردم ایران در حدی بسیار بالا و انفجارآمیز نسبت به سیاستهای داخلی و خارجی و اقتصادی حاکمیت جمهوری اسلامی بود و بدون تردید نه شایعه جرقه خوردن حوادث، ناشی از رقابتهای جناحهای حکومتی در مشهد و نه ادعای دخالت دشمنان خارجی هرگز نمیتواند توجیهگر این خروش گسترده و سراسری مردم باشد. سرکوب وخاکستر زدن روی آتش نارضایتیها، تنها پوشاندن موقت زبانههای آتش در زیر خاکستر است. برای رفع بحرانهای گوناگون کشور، از بحرانهای سیاسی و اقتصادی گرفته تا بحرانهای اجتماعی و محیط زیستی، باید حاکمیت به خواستهای برحق و قانونی ملت تن در دهد. زندانیان سیاسی را در سراسر کشور آزاد نماید. حقوق و آزادیهای ملت از جمله آزادی احزاب و اجتماعات را محترم بشمارد. امکانات و منابع مالی کشور را صرفا در جهت رفاه و کارآفرینی برای مردم این مرزوبوم به کار گیرد. جلوی این فساد وصفناشدنی را در کشور ببندد. سیاست خارجی دور از تشنج آفرینی و متضمن منافع ملی ایران را در پیش بگیرد و به انتخابات آزاد و قابل قبول و مطابق با استانداردهای جهانی روی آورد. از دخالت نهادها و بنیادهای نامربوط در امور اقتصادی و اداری کشور جلوگیری نماید و بودجه کشور را از سمت حاتم بخشیهای ناروا به نهادهای ایدئولوژیک به سوی بخش عمرانی و ایجادکننده کار و رفاه عمومی چرخش دهد. حاکمیت همین امروز باید اقدام کند که فردا ممکن است خیلی دیر باشد و کشور دچار مشکلاتی سنگین و رویدادهایی نامعلوم بگردد.
هفتم بهمنماه ۱۳۹۶
تهران – هیئت رهبری و هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران