یاد وخاطره قیام ملی سی تیر ۱۳۳۱ را گرامی میداریم-جمال درودی – عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران

۲۹ تیر ۱۳۹۶   |  لینک کوتاه شده :

در گذرگاه تاریخ روزهایی پدید می آید که چون ستارگان در آسمان میدرخشند وهیچگاه ابرهای تیره و گرد و غبارحوادث و گذشت زمان نمیتواند حجابی بر روشنایی آن بکشد. در مبارزات یک قرن اخیر ملت ایران باید اذعان کرد که پس از انقلاب مشروطیت قیام ملی سی تیر ۱۳۳۱ دومین وبزرگترین خیزش مردمی بر علیه استبداد واستعمار بود. درروزگارانی که سرنوشت ملت ایران با اسارت استعمار و ظلم ستم استبداد پیوند خوده بود ، چه بسیار انسانهای آزاده ای در این سرزمین اهورائی بودند که به پا خواستند وسراز چنین اسارتی برتافتند و اسوه مقاومت و شرافت و آزادگی وغیرت و میهن دوستی گشتند.

سی ام تیر مکتبی را بنیان گذاشت که در آن درس استقامت و آزادی خواهی و مبارزه و شکست فرهنگ زبونی و خود آگاهی واتحاد وهمبستگی را به ما آموخت وهدف آن استقلال ، آزادی ، حاکمیت ملی واعتلای نام ایران بود .

درحماسه سی تیرجوانان غیورایران توانستند با دستهای خالی ومشت های گره کرده واراده آهنین در برابرسرنیزه بیایستند وپیروزبه درآیند.من افتخارمیکنم که یکی ازآن سربازان گمنام آن روزتاریخی بودم.

آری ، فرزندان رشید ملت ایران درغروب روزسی تیر خسته وخون آلود چون سربازانی که پیروزمندانه ازجبهه های جنگ بازمیگردند برروی آسفالتهای داغ خیابان ها دست دردست هم با گام های استوار راهپیمایی کردند وسرود پیروزی سر دادند. در آن شامگاه تاریخی ملت ایران شاهد دو پیروزی بزرگ بود. یکی بازگشت حکومت ملی ومردمی دکتر مصدق و دیگری رای دیوان داوری لاهه به حقانیت ملت ایران .

ازآن روزحماسه آفرین سی ام تیر ۱۳۳۱ شصت وپنج سال میگذرد ، گذشت زمان فاصله ما را با سی تیر چون دیگررویدادهای تاریخی بیشتر وبیشتر کرد ، ولی هرگز فراموش نشد . این درشرائطی است که زمامداران طی سالیان سعی بر این داشته اند که بین مردم و آن قیام ملی شکاف ایجاد کنند و آن را از خاطره ها محو سازند . اما ملت حق شناس ایران یاد وخاطره آن شهیدان به خون خفته را همیشه گرامی داشته وخواهد داشت .هرچند با تاسف امروز شاهد آنیم که مزار آن عزیزان به ویرانه ای تبدیل شده ،در حالی که می بایست آن آرام گاه نماد آزادی می بود . به راستی از آن شهیدان راه آزادی چه بجای مانده …. هیچ …. نه نامی ، نه نشانی ، نه بزرگ داشتی .

البته باید چنین انتظاری ازحاکمان داشت چون آن آزاد مردان خود جوش بپا خواستند و به هیچ قدرت خارجی وداخلی ومکتبی وابسته نبودند ، گمنام آمدند و گمنام رفتند . ولی تنها در آخرین لحظات حیات با خون خود روی سنگ فرش های خیابان نوشتند : « یا مرگ یا مصدق » .

پاینده ایران

سی ام تیر ۱۳۹۶