چرا جویندگان نظام فدرال “تجزیه طلب” هستند؟ دکتر عبدالحمید شمس هموند شورای مرکزی جبهه ملی ایران

۲۳ خرداد ۱۳۹۹   |  لینک کوتاه شده :

با طرح تشکیلاتی تحت عنوان “شورای مدیریت گذار “بحث مربوط به سازماندهی محلی کشور بصورت فدرال ، چالش های تازه ای را پیش روی مخالفان داخلی رویکرد فدرال و خارجی تجزیه طلب قرار داد؛ نظام نیز با بهره گیری ازراهبرد “یا من یا هرج و مرج و تجزیه”، تلاش دارد برای حفظ ثبات متزلزل خود، حتی در بحران، به بحث دامن زند. بدون تردید بهره گیری روش سازماندهی فدرال برای برخی تشکیلات اجتماعی(اتحادیه ها)، سیاسی(احزاب کارتلی و جبهه ها) و سازماندهی محلی بعضی کشورهای توسعه یافته سیاسی- اقتصادی،(چون آلمان و سوئیس)می تواند مفید باشد، اما برای کشورهای توسعه نیافته ، آن هم تحت فشار نیروهای محلی ودر فقدان همگرایی ملی، قطعن دورنمای صلح آمیزی را برای کشور قربانی ترسیم نخواهد کرد.
✍🏿 در واقع نظام فدرال گونه های مختلفی دارد. برخی خطر ناک و سبب تجزیه کشورهایی شده اند. نظام فدرال آنگونه که در آمریکا و سوئیس بوقوع پیوست، خروجی یک یا چند معاهده و زائیده یک “نیاز به امنیت ” برای همه خطه های آن منطقه در گذشته تاریخی آنهابود، که از پائین و با ” رضایت همه” خطه ها شکل گرفت؛ ایالت های مختلف در این رویکرد قبلن جدای از هم بودند و با عقد پیمانهایی به یکدیگر پیوستند؛ فزوده براین با پیمانهای یاد شده نظام جدید “خطه ها” ی قومیتی ایجاد نکردند، بلکه اغلب نظام “فدرال استانی” بوجود آورند. نکته مهمتر اینکه در نمونه آمریکا و آلمان تلاش و تأکیدی برای “آموزش به زبان محلی”، نبود، بلکه ضمن احترام به ویژگی های فرهنگی و آموزش زبان محلی درهرخطه،یک زبان مشترک همه فدره ها(ایالات) را به هم متصل می کرد و می کند.
✍🏿 اما تجربه تاریخی نشان داده استکه دو نوع نظام فدرال بسیار خطر ناک هستند. وجه مشترک این دو نوع ماهیت “قهری بودن” آنهاست: اول سیستم فدرالی که از سطح محلی و در فقدان وفاق ملی، به بقیه کشور- با زور- تحمیل شود. در نمونه کردستان عراق جهانیان مشاهده کردند که در آغاز تشکلات محلی طالب نظام فدرال بودند، بعد که دولت مرکزی نظام فدرال را پذیرفت، دولت محلی در عمل و با تعیین وزیر خارجه وصدور نفت… آن نظام را به کنفدرال تبدیل کرد ونهایتن رفراندم گذاشت برای استقلال کردستان عراق(!!!) که باشکست روبروشد.
. دوم، نظام فدرالی که از بالا و با بهره گیری از قهر انقلابی به”خطه ” های تحت سلطه تحمیل شود؛ بهترین نمونه از این نظام، شوروی سابق بود. لنین در کتاب دولت و انقلاب گفت که ما شیوه سازماندهی فدرال را بطور موقت از آنارشیزم به عاریه می گیریم، اما بعد ها در عمل سیستم سازماندهی فدرال را، به سیستم غیر متراکم(نه غیر متمرکز)بدل کرد و نهایتن آن نظام هم شکست خورد و تجزیه شد.
با توجه به نکات فوق و اهداف تجزیه طلبانه که در اساسنامه برخی احزاب محلی چون کومله آمده و مواضع بر خی از پان ترک ها و کرد ها مبنی بر “سکوی پرتاب موقت ” دانستن نظام فدرال، بر این بأوریم که هدف نهایی این جماعت ، که با یک عقب نشینی تاکتیکی در چارچوب “شورای مدیریت گذار” فعال شده اند، تجزیه کشور، با کمک اعراب، اسرائیل و برخی کشور های غربی بویژه آمریکا است.