پاسخ به دوستان منتقد-کورش زعیم- عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران ,زندان اوین

برخی دوستان درون و بیرون مرز که در طول سالها به من لطف داشته اند ، اکنون از بعضی نوشته های من که شامل طرح ها و پیشنهاد های سازنده برای بهبود برخی عملکرد های کشوری و لشگری بوده است خرده می گیرند که اینها مصداق همکاری و یاری رسانی به حکومت است و نوشته های انتقادی من از ناکار آمدی و فساد و خشونت را کمرنگ می نماید. من اینگونه انتقاد ها را هر چند از روی حسن نیت و حفظ موضع انتقادی و اعتراضی خود می دانم، تا حدودی منفی نگری ، بی رحمانه نسبت به مبارزات عمری خود و نیز خلاف منافع ملی تلقی می کنم. ما چهار دهه است که گرفتار یکسو نگری، خودکامگی خفقان ، خشونت و فساد ساختاری هستیم، پنج دهه هم گرفتار پهلویها بوده ایم و چند دهه هم گرفتار قاجار .
پرسش من از این دوستان منتقد این است که من ایرانی میهن پرست آزادیخواه چند دهه دیگر باید صبر کنم تا حکومتی بوجود آید یا آورده شود که من بتوانم ده ها دانش فنی و تجربه خود را در راستای نجات میهن و پیشرفت و اعتلای آن و سر بلندی ملت بزرگ و سرخورده عرض کنم؟ من برای چندمین بار در زندان هستم و خانواده من در طی این سه نظام حکومتی زیر فشار شدید بودند و بجز تهدید، زندان و اعدام نصیبی نداشته ایم ایران میهن من است، خانه من است همه چیز منست.
و اگر اندیشه ای برای حتی اندکی بهبود شرایط مدیریتی آن داشته باشم که یک گام بسوی آزادی و رفاه نزدیکمان کند آن را عرضه می کنم. من هفت دهه دانش و فن و تجربه خود را بدون این که دین خود را به این ملت و آب و خاک ادا کنم بگور نمی برم . من پیامد های بشری و انتقام آمیز این نظام حکومتی را هم بجان خریده ام و حتی اگر سرنوشت من مرگ در زندان باشد، یک افتخار دیگر بافتخارات خانودگی ام افزوده خواهد شد. شما هم یکبار دیگر در آئینه خود بنگرید، تا چه افتد.
۱۵ بهمن ماه قربانی نظام خفقان اندیشه